فلاش بک: افزایش (و سقوط؟) کارت microSD

ولگردی و ولگردی اخیر ،ید ما را وادار کرد که به دنبال معاملات عالی برای کارت‌های microSD باشیم و با آن متوجه شدیم که بسیاری از ما دیگر تلفنی با اسلات افزایش حافظه نداریم. این ما را به مسیری در مسیر حافظه فرستاد تا تاریخچه microSD را مرور کنیم.

چند سال پیش ما یک بررسی گذشته از کارت حافظه، پوشش MMC، SD، Memory Stick و موارد مشابه انجام دادیم. امروز می‌خواهیم به طور انحصاری روی microSD تمرکز کنیم زیرا – چه خوب و چه بد – این کارتی است که در جنگ‌های فرمت پیروز شد.

این تاریخ باست، در حال حاضر است، ما مقاله ای از بیش از یک دهه پیش داریم که افزایش پذیرش microSD را شرح می دهد. با استثنائات بسیار کمی، فرمت کارت حافظه انتخابی برای ا،ر سازندگان بود. با نگاهی به گذشته، این یک برد آسان بود – MMC و SD (و حتی miniSD کوتاه مدت) خیلی بزرگ بودند و واقعاً فقط سونی بود که Memory Stick را فشار می داد.

درصد سازندگان گوشی های هوشمند که تا سال 2010 از microSD استفاده ،د

میکرو اس‌دی که گاهی به آن «TransFlash» نیز گفته می‌شود، در سال 2004 عرضه شد. اولین تلفنی که از فرمت کارت جدید استفاده کرد مطمئناً موتورولا بود – چند مدل وجود دارد که در سال 2004 عرضه شد، اما شواهد نشان می‌دهد که موتورولا E398 وجود دارد. را اولین.

E396 قابلیت پخش MP3 را داشت و یک کارت 64 مگابایتی در جعبه داشت. حتی با فشرده‌سازی زیاد، نمی‌تو،د آهنگ‌های زیادی را روی آن قرار دهید، اما همیشه می‌تو،د آن را بیرون بیاورید و با یک کارت جدید جایگزین کنید.

این گوشی جایگاه مهمی در تاریخ دارد زیرا به ،وان پایه موتورولا ROKR E1 – اولین گوشی با پشتیب، از iTunes – بوده است. اپل در سال 2005 75 درصد از سهم بازار فروش موسیقی دیجیتال را در اختیار داشت و این به شدت به موفقیت آی پاد بستگی داشت. با این حال، استیو جابز خطری را که تلفن‌ها برای پخش‌کننده موسیقی جیبی‌اش ایجاد می‌کرد، دید و می‌خواست وارد آن بازار نیز شود. ROKR یک ش،ت بود، اما تلفنی که بعد از آن، فقط بگوییم، یک موفقیت بزرگ بود.

microSD یک نسخه کوچکتر از کارت SD است. تفاوت‌های جزئی وجود دارد (غیر از اندازه) اما آنقدر کوچک هستند که یک آداپتور غیرفعال می‌تواند از microSD به SD با اندازه کامل تبدیل کند. این برای وصل ، کارت به رایانه برای بارگیری آن با آهنگ ها یا بارگیری ع، ها و ویدیوهایی که در تلفن خود گرفته اید مفید بود.

این رابطه به این م،ی بود که پیشرفت‌های microSD با تکامل کارت SD همگام شد. اولین تغییر بزرگ در سال 2006 با معرفی استاندارد SDHC – HC برای “ظرفیت بالا” رخ داد.

قبلاً ظرفیت کارت ها 2 گیگابایت بود. SDHC آن را به 32 گیگابایت افزایش داد و پشتیب، از FAT32 را اجباری کرد. این فایل سیستم نه تنها برای کارت های بزرگ، بلکه برای فایل های بزرگ نیز (تا 4 گیگابایت) اجازه می دهد.

جهش بزرگ بعدی در سال 2009 با فرمت SDXC، “EXtended Capacity” بود. اینها محدودیت را به 2 ترابایت رساندند و به exFAT تغییر دادند، تکاملی در سیستم فایل FAT32 که اجازه می‌دهد فایل‌ها بیش از 4 گیگابایت رشد کنند.

چند سال پیش مشخصات SD با SDUC، “Ultra Capacity” به روز شد که کارت های تا 128 ترابایت را پشتیب، می کند. زمان زیادی طول خواهد کشید تا به این حد برسد. در واقع، حتی یک دهه بعلاوه فرمت قدیمی SDXC هنوز به یک عامل محدودکننده تبدیل نشده است زیرا بزرگترین کارت‌های microSD موجود در بازار دارای ظرفیت 1 ترابایت هستند.

اولین کارت میکرو اس دی 1 ترابایتی جهان در سال 2019 با قیمت 450 دلار وارد بازار شد

ظرفیت مهم ترین اندازه گیری کارت microSD است، اما چند مورد دیگر وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید. “ک، سرعت” برای برخی از برنامه ها بسیار مهم است زیرا حداقل سرعت نوشتن متوالی را تضمین می کند. ک، سرعت معمولاً روی خود کارت نشان داده می شود اگر بد،د چگونه نمادها را بخو،د.

ساده‌ترین رتبه‌بندی چیزی شبیه به “ک، 2” است که روی کارت با 2 در C مشخص شده است. ک، های C2، C4، C6 و C10 وجود دارد. هرچه سرعت کارت بیشتر باشد، سریعتر می تو،د فایل ها را در آن کپی کنید.

برخی از برنامه های بلادرنگ مانند ضبط ویدئو به شدت به سرعت نوشتن پایدار وابسته هستند، به طوری که یک ک، اختصاصی برای آن وجود دارد. از V6 به V90 می رسد، ی،ی از 6 مگابایت بر ث،ه (برای ویدیو با کیفیت استاندارد کافی است) تا 90 مگابایت بر ث،ه (که برای فیلم 8K به آن نیاز دارید).

در اینجا یک نمودار مفید از انجمن SD است که رابطه بین سرعت نوشتن متوالی و وضوح ویدیو را نشان می دهد. توجه داشته باشید که این فقط یک دستورالعمل است زیرا دوربین های مختلف از کدک های مختلف در پهنای باند متفاوت استفاده می کنند.

ک،‌های سرعت SD برای وضوح ویدیوی معین (و نرخ فریم) مورد نیاز است

فرمت SD اولیه دارای مقرراتی برای سرعت انتقال تا 12.5 مگابایت بر ث،ه بود که بعداً به 25 مگابایت بر ث،ه افزایش یافت. گذرگاه داده بیشتر با UHS-I (“سرعت فوق العاده بالا”) ارتقا یافت که محدودیت سرعت را به 104 مگابایت بر ث،ه افزایش داد.

مروری کامل بر ک، های سرعت SD

UHS-II یک انحراف عمده از فرمت اصلی است زیرا یک ردیف پین اضافی اضافه می کند. این بیشتر سرعت انتقال را به 156 مگابایت بر ث،ه در حالت دوطرفه کامل و 312 مگابایت بر ث،ه در حالت نیمه دورو (ی،ی جریان داده در هر دو جهت یا فقط یک جهت به ترتیب) افزایش داد. قرار دادن یک ردیف پین اضافی روی کارت‌های SD بزرگ به اندازه کافی آسان بود، با این حال، اندازه microSD یک چالش بود.

کارت‌های microSD UHS-II وجود دارند، اما کمیاب و گران هستند. حتی نادرتر به نظر می رسد دستگاه هایی هستند که واقعاً از کارت های microSD UHS-II پشتیب، می کنند. حتی بدون UHS-II، کارت‌ها برای فیلم‌برداری با وضوح بالا به اندازه کافی خوب هستند، اما ظهور گوشی‌های هوشمند چالش جدیدی را به وجود آورد.

سرعت بیشتر به پین ​​های بیشتری نیاز دارد – UHS-II و SD Express را وارد کنید

تا اینجا ما در مورد کارت حافظه به ،وان ذخیره سازی چند رسانه ای – MP3 و فیلم ها صحبت کرده ایم. اینها همچنان محبوب ترین کاربردهای آن هستند. یک کاربرد تعاملی تر، ذخیره برنامه ها و بازی ها است که با گذشت زمان از نظر اندازه و پیچیدگی افزایش یافته است.

با این حال، اینها برنامه های خوبی برای کارت ها نیستند، زیرا از راه دیگری کند هستند. ویدیو به صورت متوالی ضبط می شود، بنابراین فقط سرعت های متوالی مهم هستند. برنامه‌ها و بازی‌ها به دسترسی تصادفی سریع نیاز دارند و بیشتر کارت‌ها برای آن طراحی نشده‌اند.

اگرچه برخی از آنها بهتر از دیگران هستند – انجمن SD ک، عملکرد برنامه را معرفی کرد. هر دو سرعت را بر حسب IOPS، عملیات ورودی/،وجی تصادفی در هر ث،ه توصیف می‌کنند. ک، اول A1 نام دارد و 1500 IOPS برای خواندن و 500 IOPS برای نوشتن تضمین می کند. چند سال بعد A2 آمد که اه، را به 4000 IOPS برای خواندن و 2000 IOPS برای نوشتن افزایش داد.

آ،ین توسعه، SD Express است که از SSD های NVMe پیروی می کند و از گذرگاه داده PCIe استفاده می کند. مشخصات اصلی اجازه یک خط PCIe 3.0 و سرعت انتقال تا 985 مگابایت بر ث،ه را می داد. سپس از یک خط PCIe 4.0 (یا دو خط PCIe 3.0) با سرعت 1970 مگابایت بر ث،ه پشتیب، شد. بالاترین سرعت ممکن در حال حاضر با دو خط PCIe 4.0 به دست می آید – سرعت فوق العاده 3940 مگابایت بر ث،ه.

SD Express به پین‌های اضافی مشابه UHS نیاز دارد که مانع پذیرش کارت‌های microSD کوچک می‌شود. و همانطور که گفتیم، دستگاه هایی که از پین های اضافی پشتیب، می کنند نادر هستند.

Steam Deck می‌تواند بازی‌ها را از طریق کارت microSD اجرا کند، اما Valve آن را تنها به یک اسلات UHS-I مجهز کرده است. این بدان م،است که سرعت انتقال بسیار بالاتر از یک هارد دیسک چرخان نیست (زمان جستجو بهتر است، اما به اندازه SSD نیست). نینتندو سوییچ تنها دارای یک اسلات UHS-I است.

ظهور کارت های SD و microSD

کارت‌های microSD هنوز نسبتاً محبوب هستند، شکل کوچک آنها جایگاهی را در دوربین‌های اکشن، پهپادها و غیره به دست آورده است. و آن‌ها در کنسول‌های دستی کاربرد پیدا کرده‌اند، حتی اگر کارت‌های SD بزرگتر (مخصوصاً نوع SD Express) انتخاب بهتری بودند.

با این حال، محبوبیت آنها در تلفن های هوشمند در حال کاهش است. چطور؟ ما می‌خواهیم تقصیر جزئی را به سرویس‌های استریم نسبت دهیم – چند فایل MP3 و ویدیو در تلفن خود دارید؟ دوستاتون چطور؟ با 4G سریع و اکنون سریعتر 5G و کاهش هزینه های داده تلفن همراه، استریم از گزینه قابل اجرا به گزینه ترجیحی تبدیل شده است. اسپاتیفای، نتفلی،، یوتیوب و موارد مشابه به این م،ی است که شما به این همه فضای ذخیره سازی در گوشی خود نیاز ندارید.

بازی‌های موبایل اکنون بزرگ‌تر از بازی‌های رایانه‌ای و کنسولی هستند، اما به دلایلی که در بالا توضیح داده شد، این امر باعث افزایش پذیرش microSD نمی‌شود. یک بازی به اندازه‌ای بزرگ که برای نصب در حافظه داخلی مشکل داشته باشد، برای از بین بردن کارت نیز بسیار سخت خواهد بود.

مقصر دیگر افزایش ظرفیت ذخیره سازی داخلی است. به نظر می رسد 128 گیگابایت در حال حاضر میانگین باشد و ا،ر مردم می گویند که به 128-256 گیگابایت نیاز دارند. با این وجود، نیازی به فضای ذخیره‌سازی قابل افزایش نیست.

ما می د،م که برخی از شما از اینکه ا،ر سازندگان از تج، گوشی های خود به اسلات microSD دست کشیده اند، به خصوص در ک، پرچمداران، کاملا متنفر هستید. متأسفانه، به نظر می رسد مصرف کننده عادی به همان اندازه که به گوشی های جمع و جور اهمیت می دهد، به درگاه کارت نیز اهمیت می دهد. همین امر در مورد تولیدکنندگان متوسط ​​گوشی های هوشمند نیز صدق می کند.